Plebania

Wszystko ładnie. Jacoba nie zadowalał brak wiedzy na temat zleceniodawcy- wolał wiedzieć z kim ma do czynienia. No ale cóż. Hajs się przyda, a cena była zachęcająca.
Chłopak mieszkał od kilku lat w ameryce, i jego akcent był dość tutejszy, choć widać dosyć naleciałości z miejs w których wykonywał zabójstwa (czyli bywał przez jakiś czas). Tak więc Lord znał akcent z RPA czy też angielski. Ale tym razem zamierzał udawać swojaka- człowieka ze stron z których sam pochodził.
" Aleksiej Siergiejewić Marusz- student z Petersburga"
Papiery były, więc dyskretnie acz bardzo uważnie sprawdzając okolicę i szukając miejsc przydatnych w parkourze, szedł zbliżając się do drzwi plebani.
Zapukał, w międzyczasie spinając się w sobie i uważając na wszelkie pułapki i zasadzki. To może przesada, ale nawet na ewentualność zapadni był przygotowany. Po prostu stał w lekkim oddaleniu od drzwi.
Badał teren.

Może jednak przesadzał. Czyżby paranoja? Chyba jeszcze nie musiał się niczym martwić. Wszedł spokojnie do środka.
- Spasiba. Ja już słyszał o waszej gościnności. Ale nie chciałem bespokoitć.
Gdy Scott upewniał się co do imienia Jacoba, ten przytaknął - Da. Mienia zawót Aleksiej Marusz. Ale bażausta mówić mi Aleks.
Chłopak nie odłożył swojej marynarki do szafy, a jedynie przebrał buty na gościnne. Nie podobało mu się to ale uznał ze wypada. A dobre wrażenie to była podstawa jego zadania.
- Tjebia jest tutejszym szwieszenikiem? Znaczy... księdzem ?

- Da. Chętnie się prześpię. Choć mam adin pytanie. W noczu wszystko ma swój... jak to wy gawarit... "niepowtarzalne" ! Tak. W noczu wszystko ma swój niepowtarzalny klimat. Mógłbym obejrzeć jeszcze cerkew... emmm kościół ? Tak ogólnie i na szybko.
Ciekawy był odpowiedzi. Poza tym mogła mu ona wiele powiedzieć, nawet ze względu na to, czy warto tam szukać danych czy nie. W wypadku zakłopotania Scotta miałbym nie lada podpowiedź.
Gdy poszedł do swojego pokoju rozglądnął się dokładnie i odłożył swój plecak, z najpotrzebniejszymi rzeczami. Rzecz jasna żadna z nich nie zdradzała tego w jakim celu tu przybył. W plecaku miał jedną kieszeń dodatkowo na jakieś papiery warte zabrania, ale raczej zamierzał po prostu zrobić zdjęcia komórką.

Przemyślał wszystko.
Wielką zaletą był jego aktualny wygląd. Nie budził podejrzeń.
"Halo, implant, jesteś tam?"
"A gdzie miałbym być człowieku?"
"Pytam tak... nieważne. Dałbyś rade mnie obudzić gdybym zasnął?"
"Nie jestem budzikiem śmiertelniku"
"To coś chu*owo mi pomagasz w realizacji celów wiesz?"
Milczał. Implant od jakiegoś czasu przynajmniej nie przeszkadzał. Ale pomocy nie było co oczekiwać.
Położył się na łóżku i poleżał około 5 minut. Po czym wstał, wyszedł z pokoju uprzednio go zamykając i przeszedł się do łazienki. Przemył twarz, upewnił się że wygląda odpowiednio i zszedł do Irene. Może od niej uda się mu wyciągnąć nieco informacji. Zanim mogła go zobaczyć, on już starał się obserwować co robi. Podszedł do niej po czym zapytał.
- Izvinite za bespokostwo [ przepraszam ze przeszkadzam] , pani nazywa się Irene da?

Pokiwał głową ze zrozumieniem i podszedł do biurka przy którym siedziała.
- Piękny kościół. Czy gospodna wie szto ciekawego o tym miejscu? Ja uwlekajetsa istorju[ interesuję sie historią] , a że Scott już chce spać, to pomyślałem że może tutaj się dowiem czto-to interesnoje [czegoś ciekawego].
Odwzajemnił uśmiech, najsłodszy jaki potrafił, jednocześnie pamiętając by nie wyjść na dziwnego, choć próbował wydać się niezbyt rozgarnięty. Głupimi nikt się nie przejmuje.

Zastanowił się nad jej słowami krótki moment. Pokiwał głową ze zrozumieniem.
- Da, otliszno [bardzo dobrze] powiedziane. Kościół jest piękny. A gospodna tutaj żywu [mieszka] ?
Zapytał, a po otrzymaniu odpowiedzi jeszcze raz podziekował i poszedł w kierunku wyjścia. Ubrał buty, i spokojnie ruszył w stronę kościoła. Był on rzeczywiście całkiem ładny. Ale na Lordzie to nie robiło wrażenia. Cały czas szukał wzrokiem kamer czy też innych czujników. Był bardzo uważny, choć na pierwszy rzut oka to najzwyklejsza. Parafia - tym bardziej zastanawiał się kim jest zleceniodawca, a miał wobec niego złe przeczucia.
// chyba ZT co?//

Więc na górze były pomieszczenia mieszkalne, a na dole część użytkowa. Zawęża to obszar poszukiwań, jednak sekciarze mają to do siebie że mogą mieć niewielką paranoję i nosić ze sobą niektóre rzeczy. Ostatnim miejscem, gdzie będzie próbował się wślizgnąć będzie właśnie góra. Pogoda na zewnątrz była paskudna i pewnie nawet mógł troszkę najemnik przemoknąć, a co za tym idzie zostawiać mokre ślady na podłodze, dlatego nim ruszył lekko wyżął gdzieś w rogu pelerynę jak i pozbył się nadmiaru wody z reszty kombinezonu. Znał już mniej więcej rozłożenie pomieszczeń na tym piętrze, a dalej w swych poszukiwaniach zawitał do swego rodzaju gabinetu. Sekta chyba jakoś się nie obnosiła ze swym bogactwem, jedynie krzyży było tu sporo. W ręce Reda nawet wpadł laptop oraz jego wzrokowi nie umknęła szafa z dokumentami. Zanim jednak zacznie je przeszukiwać to upewni się, że w najbliższym czasie nie będzie miał nieproszonych gości, a następnie jeszcze sprawdził za obrazami czy nie ma ukrytego sejfu. Wszystko to było poprzedzone sprawdzeniem, czy w pokoju nie ma czujników ruchu, a jeśli się znajdowały tutaj to musiał je zdezaktywować najpierw. Oczywiście kamery również nie umykały jego czujnemu spojrzeniu. Dopiero kiedy było absolutnie bezpiecznie i miał pewność, że nikt go nie obserwuje ani nie wejdzie tutaj zabrał się za przeszukiwanie. Zaczął od laptopa i wgrał na niego program, który miał łamać hasła w międzyczasie kiedy on zajmował się szafą z dokumentami i rozpracowywaniem ewentualnych jej zabezpieczeń. Jeśli oczywiście znalazł coś za obrazami to zostawił to sobie na koniec, jak również sprawdzał czy przypadkiem krzyże nie kryją w sobie jakiejś tajemnicy. Zwracał uwagę również na podłogę, gdzie wydaje jaki dźwięk i czy przypadkiem nie ma gdzieś jakiejś sekretnej skrytki.

Sekta chyba słabiej się zabezpieczała albo była tak pewna siebie, że to aż bolało Red X’a. Zastanawiał się teraz czy ten kto go wynajął był osobą w pełni poważną, czy zwyczajnie robił sobie z niego jaja. Burza, która szalała za oknem była mieczem obosiecznym. Nie słyszeli jego, ale on również nie słyszał ich, dlatego musiał zerkać od czasu do czasu czy klamka się nie przekręca.
Co do obrazów i krzyży to był nieco zawiedziony, że nic nie znalazł biorąc pod uwagę jak bardzo zaniedbali kwestię zabezpieczeń tego miejsca. Z drugiej strony nadal wisiało pytanie… po co ktoś miałby szpiegować jakąś sektę i po co wywalałby na to takie grube pieniądze by wynająć Reda?
Na przyszłość zapamiętał te rysy, bo to faktycznie może się przydać. Uszkodzenia mechaniczne mogły bardzo dużo powiedzieć o przeznaczeniu przedmiotu, a jeśli było na nim dużo rys to albo źle był transportowany albo o niego niedbano należycie, albo opcja trzecia którą było cały czas operowanie nim. Podłoga o dziwo również nie wydawała podejrzanych dźwięków, aczkolwiek tej pod biurkiem jeszcze nie miał okazji sprawdzić. Zrobi to na końcu, kiedy już upora się z szafą i dokumentami w niej. Kontrolnie zerknął na laptopa i kiedy program już zdeszyfrował wszystko, to czerwony podpiął do niego urządzenie mające zgrać całą zawartość dysku. Przesyłanie było zbyt ryzykowne, gdyż ktoś mógł przechwycić transmisję i tym samym narazić całą misję. W czasie kiedy pliki były zgrywane, Red zajmował się szafą, w której były spisy ludności, akty ślubów, pogrzebów, pewnie też akty zgonów oraz inne tego typu rzeczy.
Uwagę zwróciły segregatory z rachunkami, które zaczął przeglądać pod kątem podejrzanych rzeczy. Typu jakieś tajemnicze wpłaty, czy chociażby jakaś dziwna liczba zakupu czegoś lub wystawiania komuś rachunku. Równie dobrze ta cała sekta mogła być pralnią brudnych pieniędzy, więc pod tym kątem patrzył. Dokument z rozrysowanymi planami świątyni również przejrzał pod kątem czegoś nietypowego, a potem schował sobie go do kieszonki w pasku. W tym momencie go trafiło. Czego właściwie tak naprawdę mógł szukać? Musiał zająć się nietypowymi rzeczami, dlatego pozbierał część ksiąg rachunkowych oraz tych spisów, a następnie wykorzystał własną pelerynę jako worek. Ułożył to w ładny stosik, zawiązał, a następnie sprawdził czy na zewnątrz nikogo nie ma. Planował się z tym przeteleportować, ukryć w jakimś krzaku, a potem wrócić po kolejne dokumenty. Przy każdym wyjściu ustawiał wszystko tak jak było, aby zostawić jak najmniej śladów swojej obecności. Oczywiście jeśli do tego czasu dane skończyły się zgrywać na nośnik to schował go w pasku, a potem przejrzał to co jest na komputerze. Dosyć pobieżnie, a potem go zamknął i schował tak jak znalazł urządzenie. Nastawił jeszcze wcześniej program by zatarł ślady użytkowania, a potem kontynuował zbieranie danych.

Wszystko szło całkiem gładko, a czerwonego szczególnie zainteresowały odnowione miejsca zaznaczone zielonym. W takich miejscach można było wiele zrobić jak chociażby ukryte schowki lub przejścia. O ile oczywiście to wszystko nie jest zwykłą szopką bo ktoś ma za dużo pieniędzy. Jeśli kontrahent Reda chciałby oszukać to nie minęłoby dużo czasu nim X by go dorwał i porozmawiał sobie krótko na temat zapłaty. Z rachunkami było trochę gorzej bo musiałby do nich przysiąść, ale właśnie dlatego pożyczył sobie trochę tych segregatorów. Chciał to przejrzeć na szybko, ale skoro tamci nie dbali o kwestie bezpieczeństwa to zaczął się zastanawiać czy w ogóle prowadzą księgi rachunkowe w kwestiach czegoś nielegalnego? Jeśli mają jakieś dotacje to może rozwiązują problemy z nieprawidłowościami w inny sposób.
Pogoda nie pomagała w całym jego planie. Przez błoto musiał zostawiać ślady, które bądź co bądź musiał spróbować zatrzeć, albo teleportować się na odległości by stawiać jak najmniej kroków. Oczywiście nie były tam tylko jego ślady, bo również ktoś tutaj inny przechodził. Sądząc po nich ktoś szybki, a to mogło oznaczać dwie rzeczy. Albo Redowi rośnie tu konkurencja w zwiadzie albo sekciarze mają jakąś super ochronę. Postanowił schować resztę rzeczy które miał, a potem powrócić po dane z laptopa, którego po zgrywaniu schował tak jak go znalazł. Tak samo oczywiście zrobił z szafą, a następnie uważnie zaczął podążać śladami. W tej pogodzie kamuflaż optyczny się nie sprawdzi, więc musiał to robić tradycyjnymi metodami, czyli skradaniem się. Oczywiście starał się iść po śladach, by nie zostawiać swoich nowych i nie zdradzać swej pozycji przeciwnikom.