Ice Creek Mansion

Sypialnia

Salon

Laboratorium

Posiadłość Ice Creek, jeszcze z początków XX wieku. Z zewnątrz wygląda na nieużywaną, jednak wewnątrz po przejściu pierwszego korytarza i wielu pułapek na nieproszonych gości znajduje się bardzo nowoczesna posiadłość. Wszystko utrzymane jest w kolorach bieli i błękitu. Jedynie salon utrzymywany jest w temperaturze pokojowej, w innych pomieszczeniach panuje zimno, jedynie w laboratorium da się podwyższyć temperaturę na życzenie. W tym laboratorium Killer Frost eksperymentuje nad połączeniem komórek oraz różnych gazów i chemikaliów w celu polepszenia własnych zdolności.

Niesmak po nonsensownym spotkaniu w tunelu złoczyńców wciąż pozostał. Poirytowana ów faktem, Inka postanowiła odwiedzić osobę, którą pamięta jeszcze sprzed kilku lat. Niegdyś, wraz z Killer Frost udało jej się okraść jeden bank. Warto zaznaczyć, iż dobrze się na tym wzbogaciła. Zabrała najwięcej mamony i uciekła, także  łudzi się, że Killer wybaczy jej tamten incydent. W końcu kryształowowłosa jest jedną z niewielu person, obdarzonych zabójczym dla Inki darem- warto mieć ją po swojej stronie. W dodatku Inka po prostu darzy ją sympatia.

Kierując się także samotnością, symbiont dociera do salonu gospodyni. Akurat dla niej jest to stosunkowo proste. Mnogie pułapki ze strony Killer mogłyby sprawiać problem osobom o normalnych kształtach, a Inka się do takich nie zalicza. Tu się prześlizgnie, tu wciągnie, tu przeleci i już wypływa w postaci ciekłej mazi koloru czarnego.
Takowa ciecz właśnie bytuje na płytkach w salonie. Cząstki powoli zbierają się w sobie, ażeby finalnie postawić na nogi wizerunek kobiety. Urodziwej kobiety o czarnych włosach i nieskazitelnym wyglądzie- te modyfikacje genetyczne. Znając specyfikę transportu, Inque przybywa szybciej od właścicielki posesji, dlatego gości się samotnie na kanapie. Z założoną nogą na nogę, wyczekuje koleżanki.
- Nich ona już wróci- wycedziła sama do siebie, podpierając głowę lewą ręką.

Spotkanie faktycznie przyniosło rewolucji, ale i Killer Frost nie spodziewała się żadnych cudów. Nie przy tak dużej grupie, szczególnie kiedy Błazen był wśród nich. Nie dało się wtedy nic zaplanować i białowłosa powinna to wiedzieć jeszcze zanim przyszła. No, ale jednak chciała się dowiedzieć co się świeci. I jedyny punkt do jakiego udało im się dojść, atak na Arkham ma sens. Ciekawe czy Scarecrow się skontaktuje.
Teraz właśnie była w drodze do domu, mimo tego, że miała dobry samochód to przejechanie tego odcinka trochę zajmowało, szczególnie kiedy nie chciało się zwracać na siebie uwagi i dostać nie wiadomo ilu mandatów. Kiedy w końcu zajechała do domu podeszła do kilku ukrytych paneli i po kolei przybliżała do nich dłoń, jedynie przy odpowiednio niskiej temperaturze poniżej zera zabezpieczenia wyłączały się, a Killer Frost weszła do domu. Jak tylko doszła do właściwej części mieszkalnej natychmiast przywróciła wszystkie zabezpieczenia na panelach od drugiej strony. Korytarzem doszła właśnie do salonu, gdzie czekała ją pewna niespodzianka. Inque. Miło, że tak szybko zechciała się skontaktować. I powinna się domyśleć, że obejście zabezpieczeń nie będzie dla niej taką ciężką sprawą. A sprawa z bankiem? Było minęło. Nie było to duże przedsięwzięcie i zakończyło się bez wielkich konsekwencji. Killer Frost uśmiechnęła się.
-Inque. Mam nadzieję, że długo nie czekasz? Widzę, że już się rozgościłaś. Na co masz ochotę? Szampan? Wino? Wódka? Obiecuję, że wszystko odpowiednio schłodzone. W sumie to miła odmiana, rzadko miewam gości, szczególnie takich niezapowiedzianych. Niektórzy utykają w martwym punkcie już w korytarzu posłała jej jeden ze swoich lodowatych uśmiechów.
-Zaszczyciłaś nas swoją obecnością na spotkaniu. nieco gorzej że, ten błazen musiał się pojawić. podeszła do jednej z szafek i wyjęła butelkę dobrego szampana, którą zmroziła nieco w ręku, po czym otworzyła go, wzięła dwa kieliszka i skierowała się do kanapy, na której rozsiadła się już Inque.

Ogromna fala pozytywnej energii nawiedziła Veronice, jak tylko Killer zaprezentowała swój stosunek do dawnych spraw oraz ich obecnej relacji. Po prostu stara dobra Frost, nic się nie zmieniła, taka sama jak dawniej. Może złoczyńcy są porąbani, może mają mniejszy kręgosłup moralny i liczy się dla nich tylko zdobywanie bogactwa, władzy; nie mają skrupułów podczas zadawania innym bólu, to w gruncie rzeczy czują i myślą- w końcu też są ludźmi. Dlatego nie dziwota, że Veronice zależy na znajomościach, nie tylko przez pryzmat korzyści z nich płynących, lecz również z prostolinijnej woli posiadania bliskich osób, do których można się zwrócić. Veronica jest przestępczynią, wyrafinowaną i zadufaną w sobie, jednakowoż to, co prezentuje nie stawia jej na równi chociażby ze wspomnianym klaunem- Joker. Jednostka chora psychicznie, a w swojej chorobie tak nieprzewidywalna, że aż niebezpieczna. Zdaje się, iż jest to jego jedynym atutem. Zebrał lożę innych pojebów i pod jednym sztandarem chcą wprowadzać chaos.
W trakcie rozmyśleń, Killer sięgnęła po szampana, którego zaraz miała skosztować czarna dama. Uważnie objęła kieliszek, tak aby żadna kropla się nie uroniła. Inka mogła spożywać napoje, lecz jej skóra nie mogła mieć dłuższego kontaktu z wodą.
Po nalaniu wzniosła toast, dodając- Twoje zdrowie-Wzięła łyk i kontynuowała- Joker to pojeb jakich mało. Gdybym mogła, chętnie zajęłabym się nim. Irytuje mnie równie mocno jak człowiek nietoperz. Najlepiej obojga sprzątnąć.
W ogóle, wypadałoby coś z robić w tym mieście. Wszyscy są ospali oraz nieaktywni.

Cóż co było to minęło. Szczególnie, że ten wyskok nie był jakimś ważnym elementem wielkiego planu Killer Frost. Ot mała odskocznia. A jeżeli Inque zarobiła przy tym to niech jej idzie na zdrowie. Killer Frost skradła dużą ilość pieniędzy zaraz po swoim stworzeniu z arktycznej bazy i dzięki różnym funduszom i operacjom bankowym udawało jej się pomnażać jej znaczny już i tak majątek. Nic więc wielkiego się nie stało, nie było więc potrzeby chować niepotrzebnej urazy, która mogłaby pokrzyżować potencjalnie korzystną znajomość.
Ktoś mógłby stwierdzić, że Killer Frost również jest chora psychicznie, jednak w jej umyśle istnieje swojego rodzaju porządek i logika, część umysłu naukowca dosyć dobrze ogarnia resztę czyli osobowość dziecka i zabójcy. Nie ma jak w przypadku Jokera totalnego chaosu w głowie. Niszczenie dla samego niszczenia nie ma sensu, trzeba niszczyć by coś zbudować. Co więcej Błazen może okazać się niebezpieczny dla jej planów tworzenia. Co dla niego za różnica czy wysadza sklepy fabryki czy lodowe rzeźby? Prawdopodobnie żadna. Killer Frost natomiast lubiła postawę i wyrafinowanie Inque.
Uśmiechnęła się i również uniosła kieliszek do góry.
-Nasze zdrowie moja droga upiła sporego łyka.
-Zgadzam się co do Jokera, ale na razie jest na tyle przydatny, że angażuje sporą część uwagi Nietoperza i innych podobnych mu nudziarzy. A my możemy robić swoje. I cóż Inque napad na Arkham, żeby zrobić zawieruchę to dobry pomysł. Poza tym..będziemy planować coś bardziej konkretnego i ciekawszego z Poison Ivy. Przedstawiłabym Cię i mogłabyś do nas dołączyć?

Jak dwie krople wody, mimo że innego pochodzenia i w ogóle wyciągnięte z odmiennych światów, to jednak poglądy zbliżały niżeli dzieliły Veronicę oraz księżniczkę mrozu. Na znak tejże korelacji, Inka zachłannie spożyła kolejnego łyka, którego teraz wypiła duszkiem, tak że kieliszek został pusty. Zainteresowana pierwotną umową kobiet, chciałaby usłyszeć więcej na ten, bądź co bądź, intrygujący temat.
- Poison Ivy. Współpraca, czy wasze interesy nie odbiegają zbytnio od siebie? - wycedziła przez zaciśnięte zęby. - Jaki macie plan w ogóle?- zapytała zakłopotana, już podjęła się próby oceny ich sojuszu, a nawet nie znała podstaw. - Wiesz, że moje zdolności są na wasze usługi i nie mówię tego, bo tak wypada lub chcę się nająć. Po prostu nuży mnie ta sielanka w Gotham. Przy czym robienie zawieruchy z więzieniem dla samej zawieruchy mija się z celem. Owszem, wejdźmy tam, ale po coś. Czyż nie lepiej byłoby uwolnić znaczących zbirów, którzy później w ramach wdzięczności wspomogliby nas swoimi biznesami i gangami? Po takim napadzie można wykreować sobie niezłą armię, a o to nam chyba chodzi. - Spauzowała, po czym dodała- Przynajmniej ja byłabym tym zainteresowana. Wypuść kilku bossów, oni mają swoich ludzi. Za wolność zdobywasz ich, co de facto oznacza ich udziały oraz ich podwładnych. Robisz podziemie, którego pozazdrości nawet Joker.
Tego oczekuję po napadzie na więzienie i to chcę po nim otrzymać.


[Znikam na 5 dni, postaram się opisywać, ale na pewno nie długie posty. Wrócę i będę kontynuował. ]

Killer Frost rozparła się na kanapie opróżniając swój kieliszek. Rzuciła lekki uśmiech w stronę Inque.
-Widzisz, zamierzamy się po prostu podzielić Gotham. Na pół. Rajski ogród w jednej części i lodowe dzieło sztuki w drugiej. To rozsądna osoba, z która da się dogadać kiedy zakończyła swoją odpowiedź sięgnęła po butelkę szampana i nalała sobie i Ince kolejną porcję.
-Cieszy mnie Twoje wsparcie. Na pewno się przyda. I zawierucha dla samej zawieruchy ma jeden konkretny cel. Odwrócenie uwagi od naszych planów. I nie polegałabym zbytnio na wdzięczności gangsterów, nie mówiąc już o zwykłych zbirach. Każdy uważa się za niepokonanego i lepszego od innych. Choć z drugiej strony warto zaskarbić sobie sympatię tych mocniejszych. W końcu ktoś będzie musiał pilnować 'porządku' kiedy my przejmiemy władzę. Ale najpierw wypuszczenie i selekcja naturalna. Ci, którzy dadzą się złapać od razu z powrotem są zbyt słabi by tracić na nich czas.

Pomysł zadawał się nierealny, dwa wykluczające się plany. Nie da się ot tak podzielić gotham, może granice ujdą, ale pogody nie podzielisz. Fizycznie niemożliwe bowiem jest ulokowanie tropikalnych roślin po jednej stronie barykady i lodowca po drugiej. Z całym szacunkiem dla Frost, ten pomysł to jedna wielka pomyłka. No chyba, że wielki mózg ma zamiar wykiwać Pamelę. Co jest wielce prawdopodobne.
- Wiesz, że zawsze Ci pomogę. Teraz mam kilka spraw do załatwienia, ale wystarczy słowo, a moje macki usłużą twym planom. - Przedstawiła usługi, dalej wstając. Powoli udała się w kierunku wyjścia- Do zobaczenia Frost. Jeśli zaczniesz działać, zadzwoń- Powiedziała i przeszła do formy mazi, która w mgnieniu oka zniknęła.
[z/t]