Siedziba Ra's al Ghula

W sali, w której przebywał Ra's tak czy siak było dość chłodno, lecz w pewnym momencie temperatura spadła jeszcze o parę stopni - nagle i na tyle wyraźnie, że mógł to łatwo wyczuć. Płomienie świec zatańczyły, tym samym sugerując przeciąg... Tyle że okna i drzwi były przecież zamknięte, więc co stanowiło jego źródło?
Gdyby Ra's obrócił się i przesunął wzrokiem po pomieszczeniu, jego oczy padłyby na postać, która stała na tle jednej z szyb. Co prawda padające z zewnątrz światło ukrywało część jej cech, lecz po sylwetce poznać można było, iż najprawdopodobniej jest to kobieta, która zresztą skrzyżowała ramiona na piersi i trwała w bezruchu - zwrócona przodem do al Ghula. Długie włosy i jasna sukienka... Talia? Ale nie, takie zachowanie by do niej nie pasowało.
-Zważywszy na to, że właśnie wyminęłam wszystkich twoich ochroniarzy i żaden nawet nie wie o mojej obecności... Możesz chcieć mnie wysłuchać- rozległ się jej głos, spokojny i melodyjny.

***

A przy okazji, mam takie dwie uwagi na przyszłość - kąpiele w Jamie Łazarza nie są relaksujące, wręcz przeciwnie, powodują chwilowe szaleństwo. Druga rzecz: to przemyślenie odnośnie zabijania ludności cywilnej też niezbyt pasuje do postaci, bo Ra's generalnie dążył do oczyszczenia świata, ale nawet jemu zdarzało się mieć wątpliwości - właśnie przez to, że musiał poświęcić ludzkie życia.

Kobieta nie ruszyła się z miejsca, choć na tle padającego zza jej pleców światła dało się dostrzec, iż przechyliła głowę lekko na bok. Ruch ten sprawił, że ułożenie jej włosów również uległo niewielkiej zmianie... Lecz nie zrobiła niczego więcej.
-Ludzie różnie mnie nazywają, zresztą zwykle niepochlebnie. Widziałam w twoich pokojach posągi bóstw i proroków różnych religii - większość z nich o mnie wspomina, mniej lub bardziej zgodnie z prawdą. Na potrzeby tej rozmowy przyjmijmy, że możesz zwracać się do mnie per Lamia- nieznajoma wzruszyła delikatnie ramionami, a następnie rozluźniła je w taki sposób, aby dla odmiany opuścić ręce wzdłuż ciała.
-Szykuje się wojna. Przybyłam, żeby upewnić się, że weźmiesz w niej udział... Oraz po to, aby umożliwić ci wcześniejszy start. Zainteresowany?- płomienie świec znów zamigotały.

Ze swojego miejsca przed oknem kobieta uważnie obserwowała poczynania al Ghula, lecz ruszyła się dopiero w momencie, gdy ten już się oddalił - i znów dzieliła ich odległość stołu. Po sekundzie czy dwóch wahania Lamia zasiadła przy stole i od razu założyła nogę na nogę. Plecy trzymała prosto, dłonie złożyła ze sobą i oparła na udzie. Ot, jak dama.
-Być może całą ludzkość, jeśli tylko będziesz mieć szczęście i dobrze to wszystko rozegrasz. Jedna ze stron zdążyła rozpocząć przygotowania do walki. Druga... Zapewne wystawi swoich bohaterów - bo część z nich domyśla się już czemu przyjdzie im stawić czoła. Z grubsza: im dłużej będzie to wszystko trwało - tym lepiej... Dla nas.- wyjaśniła.

Teraz, gdy Lamia znajdowała się już bliżej i świece lepiej oświetlały jej twarz oraz sylwetkę, Ra's był już w stanie dojrzeć, iż jej pełne usta ułożyły się w lekki, lecz nie mniej jednak pełen zadowolenia uśmiech... I nie było to zresztą nic dziwnego, skoro sprawy najwyraźniej układały się po jej myśli.
-Ludzie potrafią być bardzo nieprzewidywalni. Kto z nich okaże się wrogiem, a kto sprzymierzeńcem? Tego nie wiem. Większość bohaterów stanie zapewne przeciwko nam, ale niektórzy mogą zmienić front. To samo tyczy się waszych... Super przestępców. Nie sposób przewidzieć gdzie zobaczą dla siebie lepszy interes- kobieta wzruszyła lekko ramionami, po czym przechyliła głowę nieco na bok i skierowała spojrzenie ku najbliższej świecy, wciąż płonącej nienaturalnie mocno - tak jak i wszystkie inne w pomieszczeniu.
-Ale ty jesteś inny, prawda? Nazywasz siebie Głową Demona... Stąd moje przekonanie, że będziemy mogli na tobie polegać- dorzuciła, nie odrywając przy tym wzroku od ognia.

Kobieta w dalszym ciągu wpatrywała się w płomień świecy, podczas gdy Ra's wstał, wydobył z szafki butelkę, rozlał wino do kieliszków... Spojrzała na niego dopiero w momencie, gdy zaoferował jej jeden z nich i bez wahania go przyjęła. Co prawda uniosła go w tym samym momencie, co jej rozmówca, lecz nie napiła się pierwsza. Być może spodziewała się podstępu? Albo po prostu chciała najpierw przemówić, co też zaraz uczyniła:
-Przede wszystkim musimy zająć przeciwnika, aby nasi sojusznicy zdążyli się przygotować do walki. Załatw bohaterom inną robotę, utrzymaj ich z daleka od Bludhaven, to w tej chwili priorytet. Dam ci znać, gdy armia będzie gotowa ruszyć na wojnę- wyjaśniła.

Lamia bez trudu zniosła i odwzajemniła to spojrzenie prosto w oczy - jednocześnie poruszając lekko trzymanym w dłoni kieliszkiem, na skutek czego zawarty w nim płyn delikatnie się kołysał. W trakcie wypowiedzi al Ghula kobieta jedynie raz uniosła naczynie do ust i upiła nieco wina... Lecz właściwie bardziej pasowałby powiedzieć, że zaledwie zwilżyła nim wargi.
-Et occurrent daemonia onocentauris et pilosus clamabit alter ad alterum ibi cubavit lamia et invenit sibi requiem- wyrecytowała, brzmiąc przy tym na lekko zamyśloną, choć słowa płynęły łatwo, bez wysiłku, nie musiała ich sobie przypominać - tylko znała je wszystkie dobrze.
-Tam się będą potykały demony i potwory, a jedne z drugimi przyzywać się będą wzajemnie. Tam Lamia przycupnie i znajdzie sobie zacisze na spoczynek- powtórzyła w przystępniejszym języku, choć żyjąc tyle lat Ra's zapewne poznał w jakimś stopniu łacinę i mógł zrozumieć ją już za pierwszym razem.
-Nie jestem halucynacją, ani snem, ani wytworem wyobraźni. Potwory są prawdziwe i żyją na tym świecie... A teraz zaczęły się jednoczyć. Jeżeli się im przysłużysz, znajdziesz wśród nich miejsce- zapewniła, po czym w końcu wypiła łyk wina.

Kobieta ostrożnie odstawiła kieliszek na blat stołu; pozostawało w nim jeszcze trochę wina, ale niewiele. Było to o tyle dziwne, że mogłoby się wydawać, iż Lamia wypiła go mniej... No, ale pozorom zdarzało się w końcu mylić, a to przecież i tak nic istotnego.
-Dobrą radę: trzymajcie się z daleka od Los Angeles, rezyduje tam... Ktoś inny. Nie wiem czy przejąłby się atakiem na miasto, ale nie ma sensu kusić losu, gdy tyle jeszcze jest do zrobienia- z tymi słowami Lamia odsunęła lekko swoje krzesło i podniosła się z miejsca, po czym skierowała swe kroki z powrotem w stronę okna. Najwyraźniej nie widziała problemu ze stawaniem tyłem do al Ghula...
... A mimo to nie pozostała w tej pozycji na długo. W mgnieniu oka jej ciało rozbiło się na dziesiątki, jeśli nie setki odłamków fioletowej energii, a każdy z nich przyjął kształt przypominający motyla. Wszystkie razem przeniknęły przez szybę i zaczęły się oddalać - by zaraz potem po prostu rozpłynąć się w powietrzu.