Kościół

Rozmowa z pracodawcą była dość owocna, tylko teren misji nie bardzo odpowiadał chłopakowi. Nie lubił miejsc religijnych, nie wiedząc czemu budziły u niego niepokój, co prawda nie był to dalej strach, ale jednak czuł w nich coś dziwnego. Oczywiście kiedy takie świątynie były puste, a nie pełne ludzi. A teraz będzie musiał, chcąc nie chcąc wejść do kościoła, w którym nie ma nikogo. No, ale nic, Alec powoli ruszył w stronę kościoła i równie powolnym ruchem otworzył drzwi do budynku. Wnętrze wyglądało dość okazale, chociaż nie można było powiedzieć, że należy do najbardziej przyzdobionych na świecie. W czasie swojego życia wiele podróżował i widział wiele różnych świątyń religijnych, i choć nie jest wierzący, to doceniał ich piękno. To było bardziej zwyczajne, ale w tym momencie nie miało to większego znaczenia. Powoli zrobił kilka kroków w głąb budynku, zachowując przy tym czujność, nie wiedział, czy jest taka potrzeba, ale skoro został tu wysłany, to coś musiało być na rzeczy. W każdym razie musiał wynieść stąd jak najwięcej informacji o tej całej organizacji A wiadomo, że to tego przydałby się jakiś człowiek bądź papiery...

Ubrany w swoja marynarkę i gotowy do dalszych poszukiwań wszedł do kościoła.
Wewnątrz kamień spadł mu z serca, bo już nie musiał używać wyrazów ze swojej niejako przeszłości.
Rozglądał się, przyglądał posągom i zdobieniom, zerkając za jakimiś inskrypcjami czy tez drzwiami do czegoś w stylu "zaplecza" czy zachrystii.
Wewnątrz "To" już czuło że ktoś jest w okolicy, ale nie zamierzało informować o tym chłopaka.
Cicho zaczął sobie nucić "With A Little Help From My Friends" Beatlesów. W sumie to jakby nie patrzyć był znów sam, a powoli już przyzwyczajał się do Fawn...
W takim nostalgicznym klimacie snuł się po kościele z rękoma w kieszeniach.

Alec powoli wędrował po kościele, w poszukiwaniu jakiś papierów i innych dokumentów opowiadających o tej całej "sekcie" czy czym tam oni dokładnie są. Problemem jedynym było to, że nie wiedział co do joty, czym są, tak bardzo, ale to bardzo dokładnie. Tylko tyle, że to sekta, tylko łatwiej by było, gdyby chociaż wiedział, czym się zajmują. W pewnym momencie usłyszał otwierane drzwi i kroki jakiegoś człowieka. Zaniepokoił się tym trochę, więc powoli i po cichu obrał stronę, z której dochodził dźwięk nuconej piosenki. Grace nawet ją poznał, lubił niektóre kawałki Beatelsów, a ten był szczególnie dobry. W końcu wyszedł zza jednej kolumny, będąc z tyłu gościa. Nie poznał go od razu, chociaż sylwetka wydawała się znajoma, nawet bardzo. Dopiero po chwiluni rozpoznał w niej niedawno poznanego gościa, także najemnika, który nazywał sam siebie Lordem Kuamstf. Wtedy też odezwał się do niego:
- Witam starego kolegę i rywala w robocie zarazem. Jak tam leci? Powiedział to mając nadzieję na odpowiedź, nie tylko na powitanie, ale też wyjaśnienie, dlaczego tu jest. I chociaż miał pewne podejrzenia co do tego, bo w końcu nie mogło być zbiegiem przypadku, by obaj, po razu drugi spotkali się w jakimś miejscu przypadkiem. Alecowi coś tu śmierdziało, ale nie wiedział jeszcze do końcu, co dokładnie...

Chłopak szedł nieśpiesznie gdy nagle usłyszał znajomy głos.Przestał nucić. W sumie to wyczuwał kogoś już oo zapachu. Znajomym zapachu. Zdziwił się, bo gdy ostatni raz się widział z Alecem, to twarz i ciało całe miał w bliznach, a to plus niezdrowie wprost blady kolor skóry zmieniało jego wygląd dość mocno- a ten go poznał. Mimo to twarz była ta sama, co mogło być wytłumaczeniem. Założył rękę na rękę i popatrzył na swojego "rywala" wzrokiem z mieszanymi uczuciami zdziwienia, zaskoczenia ale także ciekawości i zadowolenia.
- Miło że nie jestem sam.
Szybko popatrzył w stronę drzwi i szepnął już ciszej.
- Jestem incognito. Co tu robisz? Chyba nie przypadkiem spotykam cię w kościele. Chyba że przyszedłeś się pomodlić- jak tak to spoko.
Zachichotał cicho.
Szybko spróbował ocenić uzbrojenie najemnika. Tak na wszelki wypadek.
- Mam nadzieję że nie zamierzasz mi krzyżować planów. Bo walka w tym momencie nie jest mi na rękę.
Czekając na odpowiedź rozmyślał nad tym gdzie warto się udać następnie, i jak sprawić by jego pobyt w parafii nie wyglądał na podejrzany.
Nagle marynarka przypomniała mu o wadach jeśli chodzi o swobodę ruchu. Musi sobie kupić jakąś lepszą.

- Nie martw się, nie mam zamiaru z tobą walczyć, przynajmniej na tę chwilę. Przybyłem tutaj na polecenie pracodawcy. Mam jednak przeczucie, że nasze spotkanie tutaj nie jest przypadkowe. Nie wiem jeszcze, co się święci, ale skoro jesteś i Ty tutaj, to moje zadanie może być "lewe". Miejmy oczy i uszy szeroko otwarte, bo mam złe przeczucia... Alec nie był zbyt zadowolony. Obecność tutaj innego najemnika nie było dobrym znakiem. W końcu miał pracować solo, wyjątkowo zresztą, gdyż zazwyczaj nie przyjmuje zleceń, w których ma nie uczestniczyć jego grupa. Ta sytuacja nie wydawała się być przypadkiem. Jeszcze sytuacja, w której przybył by tutaj zwykły człowiek, wierzący, który chce się pomodlić czy ksiądz, nie byłyby w ogóle podejrzane, ale obecność potencjalnego rywala nie wydawała się przypadkiem. Ktoś chciał, abyśmy obaj się tutaj znaleźli, bądź też grali jakby w kotka i myszkę, ciągle deptali sobie po piętach, ale w ostatecznym rozrachunku wszyscy byśmy wylądowali z martwym polu. Grace, mimo iż jego gość był raczej przyjaciele, to zachowywał czujność. Nie dlatego, że bał się kolegi, tylko coś mu tu nie pasowało...

Musiał przyznać racje Alecowi. Coś tu nie grało. Głupio byłoby się teraz wycofać. Tym bardziej że sytuacja była dogodna do dalszego działania. Choć to wszystko zmierzało ku prawdopodobnej pułapce. Nie zaskoczył go obcy mężczyzna, ale za to otworzył niejako ciekawe miejsce do zaglądnięcia.
Na pytanie kapłana odpowiedział:
- Zdrastwuj. Mienia zawód Aleks. Ja ucziebnik, turysta. Z Rassiji.

Przywitał się znowu mówiąc angielszczyzną nie tyle łamaną co nawet mieszaną z Rosyjskim.
- Ja tylko zwiedzał. Mienia uwlekajets ten kościół.
Chwile poczekał an odpowiedź nieznajomego.
Po czym powoli podszedł do ławki bliżej ołtarza i usiadł, jednocześnie rozglądając się z udawanym lekko zaciekawieniem.

Alec przez chwilę nie zareagował w ogóle na księdza, poczekał na to, co zrobi jego kolega, który zachował się zaś dyplomatycznie, wziął sprawę na spokojnie. Próbował mówić po rosyjsku, którego choć Grace nie znał, to przez swoje życie słyszał nie raz. Rosjan często zarówno likwidował, jak i z nimi współpracował, chociaż to drugie już nie tak często. W każdym razie, Alec tylko uśmiechnął się przyjaźnie i w pewnym momencie ukłonił do księdza. Nie oczekiwał jakiejś odpowiedzi, w końcu nie miałaby i tak żadnego znaczenia. Na chwilę też przestał się tak ciekawsko rozglądać i po prostu stanął. Z jednej strony, to poszukiwania w tym momencie będą musiały być przerwane ze względu na duchownego, ale z drugiej strony, to czemu miałby nie wykorzystać go do zadawania pytań, z pozoru nie mających znaczenia, ale tak naprawdę mówiących dużo o tym, co się tam dzieje. W końcu, jeśli duchowny będzie się denerwował słysząc je, lub wykonywał dziwne ruchy, to będzie to znaczyło, iż kłamie lub po prostu coś kręci.
Grace po chwili podszedł w stronę duchownego mówiąc:
- Przepraszam, proszę księdza za nietakt. Nazywam się Alec. Czy mógłby mi ksiądz powiedzieć co nieco o tym kościele? Kto i kiedy go zbudował? Te pytania nie miały co prawda znaczenia, ale prawdomówność księdza dużo powie o tym, czy naprawdę nim jest, czy może należy do tej całej "sekty", o której informacje ma zebrać Amerykanin...

Księżólek nieźle widać znał historię kościoła. Ciekawym w opowieści było to, że to mieszkańcy sami postawili kościół, a nie pomagał żaden sponsor. W dodatku, kiedy mówił o remoncie spojrzał na ołtarz, co nie umknęło uwadze Aleca. Nie zamierzał jednak pytać o to księdza, a grzecznie i spokojnie słuchał dalej. Wtedy duchowny napomknął coś o korytarzach/tunelach kościoła, z którymi wiążą się legendy. To szczególnie zaciekawiło Grace'a, szczególnie w połączeniu z faktem, że mieszkańcy sami postawili budowlę. Jeśli działa tu jakaś sekta a o samym kościele krążą legendy, to samą sektą może być cała okolica. W końcu, kto normalny nie poprosiłby ważnej instytucji, o wybudowanie takiej budowli, jeśli nie miałby nic do ukrycia? To było ciekawe, ale chłop nie pokazał tego po sobie i postanowił wysłuchać legend. W tym momencie na zewnątrz rozległ się huk, piorun uderzył i zgasły lampki przy ołtarzu. Nie mógł być to przypadek. Ważne było, że plebania ma własny generator, co już dziwne nie było. Alec cały czas starał się zachowywać czujność, przy okazji prosząc księdza, o opowiedzenie mu o legendach:
- Z chęcią wysłucham tych legend i historii, proszę księdza. Powiedział to z uśmiechem, szczerym w sumie, jednak dalej nie ufając mu do końca i zachowując pełne skupienie...

Cóż, to co mówił ksiądz, było ciekawe, ale niewiele dawało Alecowi. Wiedział to, że może to być dom jakiegoś skarbu, niekoniecznie idącego w złoto. Gorzej jednak było, że wejścia do lochów były zablokowane, więc dostanie się tam bez wyrobienia sobie przejścia, lub bez znajomości ewentualnego, ukrytego przejścia, będzie trudne. W dodatku obecność księdza nie pomaga, w lepszym rozejrzeniu się po terenie. Alec nie miał jeszcze wystarczająco informacji, więc postanowił kontynuować dalszą konwersację z duchownym, który mimo iż nie wiedział, czy któraś z tych legend jest prawdziwa, to na pewno sam badał prawdziwość niejednej z nich i może wskaże jakiś trop, który podjąć będzie mógł Grace:
- A pan w którąś z nich wierzy, proszę księdza, czy raczej dystansuje się od nich i nie dopuszcza żadnej z tych możliwości? Bo ja uważam, że w każdej legendzie jest choć ziarnko prawdy, a kiedy wszystkie te ziarnka rzuci się do kupy, możemy odkryć prawdę.